StellaWADASWAD schreef:Ik probeer er nu al weken mijn vinger op te zetten, maar wat is nu exact het probleem van deze ploeg.
Op speeldag 1 speelt AA Gent je in de eerste helft een beetje van de mat, maar dan komen we terug en winnen op prachtige wijze de wedstrijd op grinta (en ook geluk: Geen Kalinic, en Ceballos die een prachtige goal uit zijn sloffen tovert).
Dan verlies je op speeldag 2 van Zulte Waregem. Ik heb de wedstrijd toen niet gezien, maar de rode kaart van Dussaut scheen toch een bepalende factor te zijn geweest .
Op speeldag 3 speel je tegen een ontiegelijk zwak Standard, maar slagen we erin de 3 punten thuis te houden. Dankzij de onkunde van Standard die enkele 100% kansen missen, en de twee rode kaarten. Want ja, in de 90ste minuut stond het nog steeds 0-0. Deze wedstrijd was ook de geboorte van De Norre als Linksback.
De enige match waar alles scheen te lukken was tegen Anderlecht. De eerste helft krijg je nog aardig wat weerwerk van Anderlecht, maar na de helft speel je ze helemaal op een hoopje, mooie aanvallen, goed samenspel. Prachtig gewoon. Dan win je van WB dankzij een goal van Vetokele, en een flater van hun verdediging.
Het hoogtepunt van de campagne is de 2-1 overwinning tegen Genk. Erop terugkijkend is er ook nu weer één constante wanneer het op de G6 aankomt: té zwak, geen aanvallende creativiteit. Je wint door een prachtige vrije trap en een fantasietje van Dussaut (waar ik in de tribune van zei dat hij nooit op mocht komen bij een 1-0 voorsprong, maar soms heb je geluk in de voeten).
De Bekermatch tegen OHL was al een eerste barst in het glas. Als je kijkt welke ploeg op het veld stond in die wedstrijd, kun je alleen maar constateren dat dat de blauwdruk is van de huidige negatieve spiraal. Tegen 9 man van OHL verlengingen moeten spelen is triest, je scoort dan wel drie keer in de extra tijd, maar toch.
Dan 'speel' je tegen KVM, maar dat is puur op fysiek dat je verliest, al zou je je daar moeten kunnen uitvoetballen. Fast forward naar de tweede belangrijkste match van de heenronde. Moeskroen, kwam niet om te voetballen, maar wij toonde daar aardig wat grinta, ja ik wil dat woord gebruiken. Het stadion was lang niet gevuld in een doordeweekse regenmatch, maar de strijd die we voerde was prachtig.
Dat weekend speel je de wedstrijd op Brugge, die heel anders had moeten lopen (Kotysch valt uit, en geen rode kaart voor Wesley). Het begin van de weg neerwaarts. De eerste wedstrijd waar we vier doelpunten incasseren, en het verlies van een sterke man achterin tekende de volgende wedstrijden. Het vertrouwen was ver zoek zo, of is ver zoek, ik weet het niet meer. De daaropvolgende matchen ging het van kwaad naar erger en dat zijn dan nog eufemisme.
Ik volg STVV al van toen ik 5 jaar was, en ik ben nu 21. Ik heb het misschien niet altijd even hard gevolgd als de laatste jaren, maar wat was de hoop er mooi ingeslopen dat we konden meestrijden voor een PO1 plek, er zat grinta in de ploeg, er zat techniek in. Die dingen kunnen niet ineens weg zijn. We speelde goed onder De Roeck, of toch in het begin. De match op Anderlecht win je niet door zijn toedoen, maar verlies je die tegen Waasland Beveren dan wel door hem ? Is het het systeem, of gebrek daar aan ? Het wisselen van posities en gebrek aan automatismen ? Slechte stilstaande fases ? Fans, die ook na de symbolische overwinning tegen Genk thuisblijven ? Ik kan het de mensen niet kwalijk nemen, en ik verwijt hen ook niets, want er waren genoeg wedstrijden waar er vijf man en een paardenkop zat dat ze wel goed speelde. Maar wat mis ik toch beleving in wedstrijden, iets dat ik in recente jaren enkel herinner uit de 7-0 overwinning tegen Mechelen.
Ik zie het eerlijk gezegd niet meer goedkomen, maar ik wou met dit topic een plaats geven aan zei die de conversatie dieper willen voeren dan gewoon blinde woede te noteren.
De huidige resultaten enkel herleiden tot foute keuzes van Jonas De Roeck is te kort door de bocht. Het spelersmateriaal is niet van dien aard om een heel seizoen mee te strijden voor play-off 1. Kijk maar eens hoe vaak tijdens die fantastische start het geluk aan onze zijde stond. In mijn ogen waren enkel de tweede helft tegen AA Gent en de wedstrijden tegen Anderlecht, KRC Genk en Moeskroen overtuigend.
Als binnenkort Teixeira en Kotysch samen het centraal duo in de verdediging vormen, komt het defensief wel goed. De Norre en Kitisou zijn geen wereldbacks, maar gestuurd en gecoacht door eerstgenoemde twee kunnen zij hun streng trekken.
Het probleem in deze kern schuilt vooral voorin, op het middenveld en op de flanken. Onze spitsen verkrampen eenmaal ze in scoringspositie komen. Remember Igor Vetokele tegen Zulte Waregem. Yohan Boli heeft als extra troef dat hij enorm kan wegen op een verdediging, maar ook hij holt achter zijn beste vorm aan. Het moet wel gezegd dat de aanvoer voor onze aanvallers de laatste weken erg mager is. Een van de belangrijkste oorzaken in mijn ogen is het chronisch gebrek aan snelheid en iemand met een individuele actie op de flank.
Legear is in principe een meerwaarde met zijn ervaring, vista en traptechniek, maar de sneltrein van weleer is hij al lang niet meer. Dat moet dan door de flankspeler aan de overkant gecompenseerd worden, maar dat is niet het geval. Jordan Botaka heeft dat profiel, maar in plaats van zijn man op te zoeken, gaat hij stilstaan en verdwijnt alle venijn en tempo uit de actie.
En dan is er nog het gebrek aan creativiteit op het middenveld. De Petter is een breker pur sang, Charisis ligt in de lappenmand, De Sart is al weken op zoek naar zichzelf, Bezus krijgt geen constante in zijn prestaties.Samuel Asamoah is de meest balvaste, maar ook hij is niet het type dat iemand met één slijtende pass afzondert voor de goal.
Conclusie: verwachten dat De Roeck deze ploeg laat meestrijden voor play-off 1 is onrealistisch. De zeges die met de nodige portie geluk in het begin van het seizoen tot stand kwamen, hebben wat dat betreft zand in de ogen gestrooid. Wat we wel mogen verwachten, is dat hij zijn ploeg weerbaarder en met meer grinta het veld op stuurt. In tegenstelling tot vele anderen vind ik dat hij daar, ondanks de 6 op 30, nog krediet voor verdient. Als je voor een jonge coach kiest, kies je immers voor een parcours met vallen en opstaan. Dat was ook bij Ferrera (in tweede klasse) en Leko het geval.