STVV: comateus, ‘piepedood’ of springlevend?
Stayen, 28 januari 2022 om 22u16. Een misnoegde hulptrainer en speler richten zich op redelijk ongeziene wijze tot de eigen aanhang. Wat volgt is onder andere een middenvinger en wat gespuw. Het zou wat kunnen zeggen over het niveau van betrokkenen. We mogen en durven hopen dat de juiste gevolgen hier aan gekoppeld worden.
En hoe opmerkelijk deze taferelen ook waren, ze zijn op zichzelf – net zoals passanten als Pius - niet meer dan een voetnoot in de geschiedenis van onze club. Het échte verhaal daarentegen, de achtergrond waartegen zich deze acties afspeelden, is er één van veel existentiëlere aard voor KSTVV. Het bijna lege, kille stadion drukte iedereen – nogmaals – met de neus op de feiten. De laatste jaren hebben veel fans afgehaakt waardoor er op een vrijdagavond slechts nog een 2000tal nog warm gemaakt kunnen worden voor een avondje Stayen. Het ontlokte al veel reacties. De woorden “comateus” en zelfs “piepedood” worden niet geschuwd. Ligt de kanarie dan écht dood in zijn kooi? Of is er wat anders aan de hand?
Als je met de thuisblijvers spreekt dan worden vele redenen aangehaald. Het sportieve beleid en het algemene beleid van de club zijn niet zelden het speerpunt in deze discussies. Opmerkelijk is echter dat ik deze klachten meer dan 30 jaar hoor en dit over alle bestuurs- en sportieve ploegen die op Stayen al de revue zijn gepasseerd. En toch is er deze keer wat anders aan de hand. Waar vroeger de discussie een zekere passie voor STVV blootlegde, voel ik nu vaak vooral een gelatenheid. De STVV fan herkent zich niet meer in zijn club. De STVV fan herkent zichzelf niet meer.
Maar... hij/zij is er nog steeds, die STVV fan. Vooral in de ogen die blinken wanneer er herinneringen opgehaald worden. Over hoe het voelde om als “klein manneke” de eerste keer Stayen te bezoeken, hoe we in de jaren 90 een uur voor de wedstrijd een plaats diende te verzekeren in het staanvak, over de Giantkiller jaren met Danny Boffin, het kloppen op de platen, de leidersplaats pakken tegen Anderlecht, ... .
Nee, de fan is niet dood. De kanarie zingt nog, maar hij leeft in het verleden en zit in een identiteitscrisis. Heel snel wordt er in dat geval naar het beleid gekeken. En terecht. De club zou veel meer moeten inzetten op lokale verankering (zowel in haar sportief beleid als in het algemeen bestuur). Ze zou veel beter moeten communiceren. Ze zou het DNA van de club moeten distileren en exploiteren. En niet onbelangrijk, de club zou in deze tijden maximaal elk engagement van de supporters moeten faciliteren.
Dat is allemaal waar, maar elke identiteitscrisis vraagt ook iets van de betrokkenen zelf. Wat kunnen wij als supporter doen? Dit was ook de vraag die enkele jongeren zich begin jaren 2000 stelden toen ze Sector-L oprichtten. Meer was het niet. Er was slechts beperkte steun van het toenmalige bestuur. Op eigen kracht lanceerden ze iets wat een generatie aan nieuwe supporters heeft voortgebracht.
Niet iedereen heeft de tijd, de energie of het netwerk om een “nieuwe” supportersgroepering op te richten. Dit is dan ook geen pleidooi voor een Sector-L 2.0 (er bestaan trouwens al gemotiveerde en enthousiaste supporterclubs), maar een uitnodiging aan iedereen om te bedenken wat hij of zij kan en wil doen. Hoe krijgen we dat geel-blauwe vuur weer brandend bij onszelf en bij de anderen? Dit mag, maar hoeven zeker geen grote dingen te zijn.
Tot slot. Words matter. Wanneer we over onszelf uitroepen dat we comateus of piepedood zijn dan bevestigen we dit. Misschien kunnen jullie (of je nog wekelijks naar Stayen afzakt of niet) deze post liken/delen of commenten? Laat zo weten dat jullie niet dood zijn, maar integendeel springlevend!
Jan
Het is ijdele hoop, maar hopelijk heeft de gebeurtenissen van afgelopen vrijdag het Japanse bestuur toch wat wakker geschud. Ze moeten echt beter communiceren, en ook eindelijk ook eens iets CONCREET ondernemen om terug fans naar het stadion te lokken. De situatie lijkt me méér dan ernstig genoeg opdat de club iemand zou aanstellen die zich enkel en alleen met dit thema bezig houdt. Ik ben momenteel een biografie aan het lezen van Bill Polian ( gewezen General Manager in de NFL ) en ik was verrast door de gelijkaardige situatie die hij ooit meemaakte toen hij aan zijn carrière begon: amper nog fans in het stadion, geen connectie en communicatie met de fans enz... Amper 12.000 abo's in een stadion van 82.000. Door het opzetten van heel wat initiatieven en door met de fans te gaan spreken en naar hun grieven te luisteren ( hij schat dat ze in totaal zo'n 200 meetings hadden met lokale verenigingen ) konden ze de banden aanhalen en een goed beeld vormen van wat er mis ging en wat er moest veranderen. Zo werd het bv veel eenvoudiger om tickets aan te schaffen ( ook een pijnpunt bij STVV ) en werd het in het stadion een stuk aangenamer. Veel initiatieven ( tickets ) via plaatselijke bedrijven en ook het logo en de merchandising veel meer zichtbaar in het straatbeeld. Opvallende quote vond ik: "Read any business book, and you'll find that the things you need to correct are right in front of your nose. Most times, even though you have to change culture to do it, it's a relatively easy correction."
We spreken hier over de jaren '80 en tegenwoordig moet je veel meer op sociale media inzetten om aan te werven, maar de club die toen amper 12.000 van zijn 82.000 plaatsen kon bezetten, verkoopt tegenwoordig alles uit via abo's en heeft mensen op een wachtlijst staan. Dus het kan, dingen veranderen en fans teruglokken, zolang je maar luistert naar hun grieven en er de nodige aandacht aan besteed.
Iets wat met bijvoorbeeld stoort bij de Japanners is dat ze altijd heel geheimzinnig doen over de sportieve deals. We weten vaak niet voor hoeveel geld een speler verkocht of aangetrokken is, voor hoe lang hij tekent, of zelfs vaak of hij gehuurd is. Ik snap dat sommige informatie confidentieel is, of dat je de concurrentie niet slimmer wil maken dan ze is, maar dit heeft daar niks mee te maken. Door die info niet te delen -en degene die het wél moeten weten zullen er toch sowieso wel achter komen, dus het is compleet nutteloos om het niet te communiceren- behandel je de fans niet als volwassenen. Wat ook weer niet wil zeggen dat je de fans mee moet laten beslissen over het sportieve beleid. Ook een goeie quote van Polian daarover "If you let the fans dictate your decisions, you'll end up next to them".
Ik hoop echt dat de supportersverenigingen die morgen met de club gaan praten, eindelijk eens doorzetten. Pius kan me eigenlijk geen fluit schelen, die heeft hier toch geen toekomst en ook de rest van het sportieve zijn maar passanten, maar eindelijk eens concrete dingen vragen, om wat te doen aan die pijnlijke supportersaantallen. Wie hoeveel schuld heeft in het afhaken van de supporters interesseert met niet, zolang er maar dingen gebeuren om de zaken eindelijk eens om te keren.