Ben even op het Internet gaan grasduinen om te kijken waar Fink, als trainer, voor staat. Ik post de automatische vertaling naar het Nederlands. Voor wie interesse heeft, hier is de link naar het originele artikel "auf Deutsch":
https://spielverlagerung.de/2012/03/21/ ... sten-fink/.
Het artikel dateert wel al van 2012 en op 11 jaar tijd kan een trainer enorm veel bijleren, maar het geeft ons toch een eerste idee van wat er van de man kan verwacht worden (ik persoonlijk verwacht er veel goeds van, mits hij zijn stempel op de mercato kan en mag drukken)...:
Hamburger SV onder Thorsten Fink
door TE op 21/03/2012 in de categorieën Huidige Teams , Bundesliga Clubs , Uitgelicht , Hamburger SV met 8 reacties
Thorsten Fink heeft sinds zijn aantreden tactisch zijn stempel gedrukt op Hamburger SV. Maar nu worden de problemen van zijn systeem en team steeds duidelijker.
Hoe ingewikkeld het omgaan met voetbaltactieken soms ook kan zijn, de voetbalbusiness zelf volgt eenvoudige regels. Elke vijfjarige kan nu de mechanismen erachter reciteren. Wanneer een ploeg die aanspraak maakt op Europa League-kwalificatie na het eerste kwart van het seizoen onderaan de tafel blijft steken, is een ontslag als coach net zo zeker als scheidsrechtersbeledigingen door Jose Mourinho na een nederlaag in Madrid. Een paar dagen later presenteert het management in dergelijke gevallen de "ideale oplossing", typisch een chagrijnige ervaren coach met een focus op de verdediging. Niet zo dit seizoen bij HSV: niet alleen ploegleider Frank Arnesen ging wekenlang op zoek naar een geschikte kandidaat, hij introduceerde ook Thorsten Fink, een coach,
Fink's systeem bij FC Basel
Het grootste coachingstation van Thorsten Fink tot nu toe was FC Basel. Met de Zwitserse abonnementskampioenen vierde hij twee kampioenstitels en een bekerwinst. Tijdens zijn verblijf in Zwitserland wist de jonge coach met zijn aanvallende tactiek de Zwitserse club met de meeste titels om te toveren tot de meest aantrekkelijke.
Zijn tactiek is hypermodern en toch relatief eenvoudig: tijdens de opbouw kan er een zes tussen de verdedigers vallen. Hierdoor ontstaat een kettingreactie: de vleugelverdedigers gaan naar voren, een vleugelspeler trekt op zijn beurt iets naar het midden om samen met de tweede zes meerdere passmogelijkheden in het centrum te creëren en een uitval naar voren. De defensieve 4-4-2 wordt een 3-5-2, die overtuigt met een enorme breedte en een hoge vloeibaarheid, d.w.z.: veel positiewisselingen in de aanval.
In het geval van FC Basel was vooral in het tweede seizoen de balans tussen traag vasthouden en snel eencontactvoetbal opvallend. Afhankelijk van de situatie beslisten de middenvelders of ze snel aanvielen of de bal vasthielden. Toen de shortpass-machine eenmaal aan het rollen was, kon het team tegenstanders met slechts een paar contacten uit elkaar halen. Opvallend was ook het hoge aantal voorzetten, wat verklaard zou kunnen worden door de enorme breedte en de hoge rol van de vleugelverdedigers. Samen met hun gepassioneerde pressie wist het team in goede fases hun stempel op elke tegenstander te drukken. In slechte fasen kwamen echter niet weinig critici naar buiten die het gebrek aan spelcultuur en een zwakke verdediging aan de kaak stelden .
Finks systeem verhuist met hem mee naar Hamburg
Wij tactische vossen zijn ons ervan bewust dat bepaalde trainers hun favoriete systemen hebben. En toch waren we niet erg verrast toen Hamburger SV hun Basler-systeem in zijn puurste vorm implementeerde, slechts een week nadat Fink aantrad. Sinds die eerste wedstrijd is de coach niet meer afgeweken van zijn 4-4-2/3-5-2 hybride. Deze nieuwe, dominante speelstijl komt vooral tot uiting in de statistieken: het balbezit was voor zijn aantreden gemiddeld 46,89%, maar is nu gestegen naar 54,92%. Ook het slagingspercentage en het aantal schoten op doel zijn fors toegenomen ( meer statistieken staan op 6punktespiel ).
Na een paar speeldagen werd duidelijk dat zijn systeem goed was voor HSV na het gebrek aan plan van Michael Oenning. Het nieuwe systeem was met name op maat gemaakt voor enkele spelers, die door veel fans al als waardeloos waren afgeschreven. Rincon kon zijn passingvaardigheden beter ontwikkelen als een diepe spelmaker onder minder druk van de tegenstander, aangezien zijn gebrek aan snelheid op zijn eigen helft niet zo belangrijk is. De typisch hoge rol van de vleugelverdedigers paste perfect bij de toch al meer aanvallend denkende Aogo en Diekmeier. Op de flanken doet Töre denken aan Shaqiri, die nog uit Basel komt en binnenkort in München zit, met zijn gedrevenheid naar het midden van het veld en zijn dribbelkracht, terwijl de diagonale runs van Jansen aan de andere kant voor veel grip zorgen. richting het doel.
HSV bleef tot de winterstop ongeslagen, maar behaalde slechts twee overwinningen. Aanleiding voor de vrij gemiddelde uitbreiding waren de kinderziektes die een systeemverandering met zich meebrengt. De processen en routes van een team hebben enige tijd nodig voordat ze volledig op elkaar zijn afgestemd. Dit is moeilijker te coördineren met een aanvallend systeem dan met een verdedigend systeem, waar mechanisch werk op het gebied van verplaatsing aan de orde van de dag is (zie Favre vorig seizoen bij Gladbach, die de verdediging van de Veulens wist te stabiliseren in een zeer korte tijd). Met name het (tegen)drukken werkte de eerste paar games niet soepel. Eerlijk gezegd moet men dat aan Fink toegeven
Goed aangepaste tegenstanders brengen problemen aan het licht
In het nieuwe jaar ging het team van Fink verder waar het gebleven was: balbezit is het nieuwe levensmotto bij HSV. De vooruitgang is nu echter schaars sinds het tactisch sterke 1-1 gelijkspel tegen Bayern . Het optimaliseren van de looppaden en persen kost meer tijd dan Fink blijkbaar dacht. Om die reden is het snelle ééncontactvoetbal uit Basel nog niet in Duitsland aangekomen. Te zelden creëert het team een meerderheid in de buurt van de bal. Dit heeft ook een negatief effect op het tegendrukken, want hoe meer spelers een team dicht bij de bal heeft, hoe gemakkelijker directe herovering is.
Veel ernstiger is echter het feit dat de tegenstanders zich steeds beter hebben aangepast aan het nieuwe systeem. Het uiterst riskante uitwaaieren van de vleugelverdedigers wanneer ze in balbezit zijn, zorgt ervoor dat de tegenstanders met een goede pressie relatief gemakkelijk de passpaden kunnen blokkeren. Met behulp van een 1-2-formatie kan een team een 1-op-1 pressie opzetten - twee aanvallers op de centrale verdedigers, een aanvallende middenvelder op de vallende zes. Als ze er vervolgens in slagen om de pasroutes vakkundig naar buiten te brengen, heeft HSV een groot probleem. In het midden van het veld zijn er geen passeerstations, vaak is de tweede zes hier alleen. Werder Bremen demonstreerde hoe drie aanvallende spelers het hele opbouwspel van Hamburg tot stilstand kunnen brengen.
Bovendien is de driekoppige ketting in de verdediging kwetsbaar voor tegenaanvallen. Numeriek zijn de drie verdedigers in de minderheid wanneer een vijandig team snel doorgaat naar het laatste derde deel. Met drie is het logischerwijs moeilijker om de hele breedte van het veld te bestrijken dan met vier. Werder Bremen legde dit probleem bij de 3-1-zege bloot door bij de tegenaanval de volle breedte van het veld te gebruiken. Hier speelt de zwakke tegendruk een rol, die in theorie tegenaanvallen in de kiem zou moeten smoren, maar in de praktijk zelden leidt tot het winnen van de bal. Het gemiddelde aantal schoten van de tegenstander na tegenaanvallen onder Fink verdubbelde in vergelijking met de eerste paar dagen van de wedstrijd.
Over blessures, slechte vorm en mislukt aankoopbeleid
Ondanks deze zwakke punten houdt Fink vast aan zijn systeem, wat er ook gebeurt. Ook binnen een wedstrijd voert de oud-speler van Bayern nauwelijks tactische wijzigingen door. Tegen Borussia Dortmund bijvoorbeeld , toen al na 15 minuten duidelijk werd dat de gaten in het centrum een hoge nederlaag tegen hun sterke druk niet konden vermijden, veranderde Fink niets. Dit heeft het vreemde effect dat al na een paar minuten duidelijk is hoe een HSV-wedstrijd verloopt - als de tegenstander alert en verdedigend goed ingesteld is, wordt het een trieste middag voor Hamburg, maar als hun opbouwspel niet te veel wordt verstoord, beheersen ze het spel en creëren scoringskansen naarmate de wedstrijd vordert.
Wat het op dit moment nog erger maakt, is dat de spelers van HSV, die aan het einde van de eerste seizoenshelft een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan het succes van het systeem, allemaal uit vorm of geblesseerd zijn. Töre, die vanaf de rechterkant vaak naar het midden trok en zo het ontstane gat in het middenveld dichtte, mist sinds zijn blessure levendigheid. Aan de andere kant moest een Jansen, die met zijn diagonale loopjes richting doel wat dynamiek in het spel bracht, als vleugelverdediger helpen. De zwakke toestand van Tomas Rincon is het ernstigst. In de eerste seizoenshelft was hij als laaggelegen balverdeler de verrassing in het HSV-tenue– momenteel is hij mijlenver verwijderd van deze vorm. De Hamburgers missen de beslissende diagonale en verticale passes in de spelopbouw. Het experiment met Jarolim als diepwerkende spelmaker in het weekend werkte niet, zijn overwegend horizontale balverdeling opende de wedstrijd bijna nooit.
In deze context valt ook de complete misvatting op bij het samenstellen van de ploeg. HSV moet nog boeten voor de vele fouten die de afgelopen jaren zijn gemaakt. Het ontbreken van een duidelijke strategie betekent nu dat Hamburg veel langzaam bewegende spelers heeft die hun sterke punten hebben met de bal, maar slechts enkelen die uitblinken zonder de bal. In een op balbezit gericht team is dit vooral merkbaar bij het bezetten van de ruimtes - een op ruimte gerichte middenvelder of aanvaller die met bekwame runs gaten scheurt, ontbreekt in Hamburg net zo goed als kaatsende spelers voor een-twee-passes. Ze hebben dus vaak alleen het spel over de vleugels inclusief hoge flanken, wat voor een tegenstander gemakkelijk te berekenen is als het de hele tijd wordt gespeeld. Ook vanuit de bank ontbreekt het aan alternatieven.
Conclusie
Het nieuwe systeem van Fink hielp Hamburger SV in de eerste weken uit de degradatiezone. Een duidelijk spelidee gekoppeld aan het gebruik van de sterke punten van onderschatte toppers (Guerrero, Rincon, Jansen) bracht de Bundesliga-dinosaurus weer op weg naar succes.
Inmiddels heeft Fink de tweede fase bereikt van het implementeren van zijn nieuwe aanvalssysteem: de tegenstanders hebben zich aangepast aan hun op balbezit gerichte systeem en zijn team kampt met vormzwaktes en blessures. Deze fase gaat vaak gepaard met tegenslagen, maar op dit moment lijkt Fink niet bereid om ook maar de kleinste aanpassingen aan zijn systeem door te voeren, ook al zijn het maar tactische veranderingen binnen een game. Wat er precies achter zit, kunnen we van ver niet vaststellen.
Voor de rest van het seizoen blijven er twee scenario's over: het team van Fink stabiliseert zich in de spelopbouw en komt echt op vaart in het combinatiespel - dan zal hij, ondanks dat hij in zwakke fasen aan zijn systeem vasthield, zelfs de zwaarste critici, inclusief de interne critici, overtuigen. Mocht HSV echter niet langzaam herstellen, dan kan het ontbreken van een plan B hen duur komen te staan.